Ez dut gauza berririk adieraziko: ekonomian sortzen diren desoreka larri askok eragina izan dute, eta dute, gure gizarteen kulturan eta politikan ere. Horregatik, gure buruari galdetu beharko genioke ea galdutzat jotzen dugun pertsonen zerbitzura egongo den eta aurrera egiten lagunduko dion ekonomiaren aldeko borroka. Galdera handien garaia bizi dugu, hausnarketa sakonen garaia, baita planteamendu erradikalen garaia ere. Baina, galdera erabilgarriak pertsonen eta esperientzien arteko elkarreraginetik sortzen direnak dira. Pertsonak eta gizarteak ez dira inprobisatzen. Belaunaldi bakoitzak aurrekoen ezagutza eta jakintza bere onurarako atxiki ditzakeen espezie bakarra gara. Giza garapena ibilbide bat da, non pertsonak une bakoitzean bere duintasuna sustatu nahi duen, dena etorkizun urrun baterako agindutako emaitzaren esku utzi gabe. Giza garapenak ezin du itxaron. Edukiak hemen eta orain bizitza hoberik espero gabe garatzea da kontua. Gizabideak ugaritu printzipioak gidatutako esperientzia demokratikoak biderkatzea da.
Gizakiaren aukeretan itxaropen handiena dutenak gizadiak aurrera egitea eragingo dutenak dira. Gizarte-indarrik ahaltsuena pertsonen ideiak eta usteak dira. Pertsona da bere indar nagusia, bere kontzientzia da. Gizartea eraldatzeko, ezinbestekoa da pertsonak eraldatzea. Aldaketa pertsona bakoitzetik hasi behar da, askatasunetik eta erantzukizunetik. Gizakiak bere ahalmenak handitzeko prestatzen ditu pertsonak. Pertsona subjektu librea da konpromisoak hartzen dituenean eta komunitateari ekarpena egiten dionean. Ezin ditugu berdin epaitu beren betebehar sozialak bete nahi dituzten pertsonak eta beren poztasunak bilatzen dituztenak. Pertsonarengan oinarritutako kontzepzio morala da. Bere giza sustapenerako bidea irekitzen duen pertsona. Simone Weilek esango luken bezala giza arimak sustraiak bota behar ditu eta eraldatu. Sistema eraldatzeko, gizarte justuago baten bila aritzeko, pertsona bera eraldatu behar. Eraldaketa(k). Bedi beraz adiskide estimatua.
