RTEAREN azken hilabeteekin, nahi edo ez, Eguberria dator eta Eguberriko atean, nahi edo ez, ez dago ez gobernurik ez administraziorik barne makineria koipeztatzen ez dutenik, ez arduradun politikorik paperez inguraturik ibiltzen ez denik, ze kontu publikoez baieztearen garaia dela. 2021. honetan denetarik ikusteko aukera izan dugu bai Madrilgo aurrekontu orokorren izan zen tirabiran bai euskal aurrekontuenean, non protagonismo eta arreta mediatikoa lortzea askoren helburua zirela zirudien, orain arte ezezagun gehiegikeria-alarde batean. Politikaren erabateko ukatzaile bihurtu direnekekin bat eginez, hau da, Vox edonon eta beti, PP gero eta sarriago eta Ciudadanos, bost axola, bere hutsalkeria barregarri geratze bihurtuta. Eta Euskadin, Podemos/Ahal Dugu hor dago ere, ibilbide eta jarduera noragabekoekin. Baina, ustekabean, politika apustu egitea merezi duen balorea bihurtzen duten gauzak ere gertatzen ari dira. Eta hementxe, prezipitazioaren, postureoaren eta gehiegizkoen lagunak ipurdi-hats geratzen dira. EH-Bilduri galde diezaiotela... Nola ahaztu inoiz ikusi ez dena? Otegi Madrilen, Sanchezen aurrekontuen salbatzailetzat poz-pozik azalduz EAJ baztertu lortu ondoren. Ba baztertutako EAJ akordio istoriko batetara heldu da AHT-a Gasteizera zein Bilbora lurpetik heldu daitezen Eusko Jaurlaritzaren eskuetan kudeaketa geratzera lortuz. Otegitar zaleentzat? Zementu besterik ez. Edo Otegik berriro, Euskadin lortutako sinatuaren garrantzia egun batean goraipatuz eta hurrengoan gutxietsiz, maitasuna baino sexu gehiago egon dela esanez, ergela...
Madrilen edo Euskadin jokatutakoa batek edo besteak nahi duen bezala baloratu badezake ere, aurrekontutan eta proiektu estrategikotan akordioetara iristearen balioa ukatzea egundoko zozokeria da. Are gehiago koronabirusek astindutako gaurko garaian non suspertze ekonomikoak guztien ezinbesteko helburua izan beharko lukeen. Euskadi herrialde serioa delako euskal politikagintzan uzkurrak, harroputzak eta trileroak sobera daude.
