Nire Euskadin ez da inolako arazorik ikuspegi desberdinak, guztiak legitimoak eta demokratikoak, normaltasunez jorratzeko, bereziki historikoki euskaldunen eta espainieren kontzientzi nazionalen eta identitateen artean hain korapilatsu-nahasiak gertatzen diren sentimendu, sentsibilitate eta gaiak. Itxaron dut dut arma jaurtitzaile bihurtuko ez diren identitate partekatuak aitortuko diren egun polita hori. Nire Euskadin erreformatu beharrekoa erreformatuko da gizarteak hala eskatuz. Gehiengoaren hitza eta borondatea errespetatuko diren topagune berriak bilatu eta aurkituko ditugu, hemen eta han negoziatuz eta hitzartuz. Egun horretan ez da ezer inposatuko Euskadin ezta Madrilen ere. Nire Euskadin pragmatismoz jokatzen jarraituko dugu, printzipioak koiunturarekin nahasi gabe, idi-pasuarekin, mendia tontorrerantz mantso baina sendo inguratzen duenaren gisa. Aurrera egiten jarraituko dugu, euskal nazioa eraikitzen eta hobetzen ikuspegi zabalaz. Nire Euskadin gauzarik eta lorpen bikainena lorgarria denaren etsai bihurtu daitekeela gogoan izango dugu. Nire Euskadin politikaren erdigunean atxikimendu askea eta gehiengo zabalak jarriko ditugu, inposatzea hilgarria baita bizikidetzarako. Urrats seguruz eta begirada luzez integratzeko eta negoziatzeko dugun gaitasun zuhur eta ausartean jarraituko dugu. Iragana idatzia dugu, deskriba dezakegu, ez aldatu, baina Euskadiren etorkizuna da bizirik irauten digutenei eman diezaiekegun oparirik onena. Nire Euskadi gehiegi maite dut elkarren aurka eraikitzen ikusteko. Horregatik ez dut sinesten ideia demokratiko eta legitimoen arteko lubaki politikoek ematen duten erosotasun faltsuan, nahiz eta askotan bat ez etorri bestearen ideiekin. Euskadi partekatuaren aldeko apustuan sinesten dut, autogobernua ahalik eta adostasun handienarekin sakontzean eta auzolaneko ahaleginean. Aldebikotasunean, eskumenen blindajean kontzertu politikoan, ez inolako inposaketa edo eragozpenetan. Aldamio eta zubigintzan sinesten dut, ez lubakitan. Jarraituko du.
