EDTIDANIK erakutsi izan digute inori ez zaiola gaizkirik opa behar. Nola disimula, ordea, zenbaiten irristadek aurpegian marrazten diguten irri murritza? Duela lau urte, AEBko lehendakaritzarako lehian, Hillary Clintonez trufaka aritu zen Trump, hautagai demokratari pneumoniak eragindako ahuleriaren kariaz. Han ikusi genuen mitin batean, jo batera eta jo bestera, bizkarra konkortuta eta are lelo-aurpegi handiagoa jarrita, Hillaryren gaitza baliatzen aurkaria karikaturizatzeko. Donald bera da karikatura hutsa, mundu mailako lider batek izan behar lukeenaren alderantzizko eredua. Ez begirunerik, ez adimen emozionalik, ez enpatiarik, ez deus. Ezdeus. Etsigarria bezain ulergaitza da gisa horretako jendea, eskasa eta eskrupulurik gabea, gezurra puzkarra bezala botatzen duena, horrelako arduretara heltzen dela ikustea. Inongo agintarirentzat ez da erraza mundua gelditu duen pandemia honen kudeaketa. Inork ez zekien gairik, neurririk eta doinurik, baina inprobisatu egin behar, erabakiak hartu behar. Asmatu zein ez, bada edozein buruzagiri eskatu behar zaion gutxieneko zerbait: erantzukizuna. Maluruski, Trumpi ardura eskatzea arrantzura larrera joatea da.