Rekalde Aretoak Ignacio Goitiaren erakusketa luzatuko du otsailaren 2ra arte

Ignacio Goitiaren ekoizpenaren hogeita hamar urteko atzera begirakoa da foru aretoan jarritako erakusketa. Artistak berak diseinatu eta komisariatutako eszenaratze zaindu eta eszenografiko baten bidez, erakusketa honek Rekalde areto osoa hartzen du..

Lorea Bilbaok azpimarratu zuenez, "denborarekin, pixkanaka-pixkanaka eta esfortzu handiarekin, 'Gorputz artistiko handi bat' garatu du artistak, eta horren originaltasunak harritu egiten gaitu eta ez du inor axolagabe uzten. Erakusketa honek corpus artistiko horren zati bat islatzen du, bisitariak bere sorkuntza-lan bikainak ezagutu eta, batez ere, gozatu ahal izan ditzan". Diputatuak gaineratu duenez, "Bere irudien irudikapen oparo eta koloretsuaren ondoren, gai unibertsalei eta gaurkotasun handiko gaiei buruzko hausnarketa kritikoak daude azpian, hala nola immigrazioa eta globalizazioa edo arkitektura handien semiotika eta boterearekin duten harremana".

Erakusketak bere berrogeita hamar lan adierazgarrienak biltzen ditu, oso leku ezberdinetako bilduma partikular eta instituzional ezberdinetakoak. Bere lanaren funtsezko gakoak, 1988tik gaur egunera arte jorratutako aldi eta gai nagusiak jendeari erakustea da helburua.

Topaketak bidaia bikaina islatzen du, edo, hobeto esanda, Ignacio Goitiak bere Grand Tour partikularrean egin dituen bidaia ugariak. Artistak etengabe mugitu, zalantzan jarri eta aurrera egin duelako, gaur egungo arkeologoaren antzera, bizitzako esperientzia aberasgarrien eta bere sorkuntza-lanak kokatzeko agertokien bila.

Goitiak, ikuspegi eta estilo oso pertsonalaren bidez, immigrazioa eta globalizazioa bezalako gaiak jorratzen ditu, arkitektura handien semiotikari eta boterearekin duten harremanari buruz ere hausnartuz.

Joan-etorriko bidea da, non denborak norabidea aldatzen duen, gelditu egiten den edo bere nahierara azeleratzen den, mundua ikusteko beste modu bat erakusteko, margolariak bere lan bakoitzean islatzen dituen ikuspegi originalen bidez.

Erakusketa

Sartu aurretik hasten da bidaia, kalean, erakusleihoa esku-hartze iradokitzaile bilakaraziz, non arte garaikidearen munduaren faltsutasunaz edo ilusioaz hausnartzen duen. Tableau vivant moduko bat da, Goitiaren koadro bat bere pertsonaiekin birsortzen duena.

Hall-a kutxa eszenografiko handi bilakatzen da, Barroko Aroko antzerki dekoratuen antzera, frisoei eusten dieten atlanteekin, topiko literarioetatik erreskataturiko hiru ikurrekin, zeinekin artistak denboraren joanera eta gizabanakoaren irudikapen sozialera eroaten gaituen: THEATRUM MUNDI (Munduaren antzerkia), HOMO VIATOR (Gizon ibiltaria) eta VITA FLUMEN (Bizitza, ibai).

Erakusketa bere azken lanarekin hasten da: 'Esfortzuaren alegoria' (2019). Lan horretan adierazten du zaila dela lortu nahi diren helburuak lortzea. Ondorik, bere lehen garaiko koadroak ikus ditzakegu, jauregi inguruetan dauden jirafak protagonista dituztenak. Hemen, arkitektura handiek egun ezarririk dauden botereekin duten sinbologiaz, semiotikaz eta harremanaz hausnartzen du.

1991. urtean, Goitia lehen aldiz joan zen San Frantziskora eta Folsom Street Fair deskubritu zuen, leather jaialdi enblematikoa (larruaren estetika lantzen duena), aire zabalean, hiriaren erdian. Egun argiz modu desinhibituan agertuz kolektiboak erakusten duen naturaltasunak eta errespetuak liluraturik, Folsomen oroitzapenak izeneko saila abiarazten du.

Ondoren, hormak estaltzen dituzten paper margotuak dituen gortesau-areto berezia birsortzen du artistak, boiserie gisa; paper margotuok bere obra propioak biltzen ditu: conversation pieces (amodiozko elkarrizketa-erretratuak). XVIII. mendeko pinturaren berezko genero honek, gizateria nolakoa izan zitekeen irudikatzeko balio dio, baldin eta XX. gizaldiaren aurreko pinturak hain konbentzionalak ez diren jokabide horiek erakutsi izan balitu.

Hurrengo aretoan, hirigintzak hari gidari gisa jokatzen du; izan ere, Goitia hiri-trazatuen azterketaren, hura boterearen irudikapenera eroatearen eta betiere konplexu samarrak diren hirigintzako planei ezkutuan loturik dagoen ororen zale sutsua da. Gauza bera gertatzen da immigrazioa lantzen duten obretan, zeinetan jantzi aberatsak dituzten dromedarioak eta elefanteak agertzen baitzaizkigu; eta gauza bera jazotzen da, baita, globalizazioaren aurrean tokiko identitate bat defendatzeko modu gisa ulertzen den folkloreari balioa ematen dioten eszenetan.

Atlantez margotutako paperezko gelan, arkitektura handien arteko konposizioak nahasten dira, eta erlijioa, diskriminazioa, maitasuna eta gerraz hitz egiten dute.

Azkenik, Goitiak 2019an Frantziako Loira Haraneko eskualdeko château batean margotu zuen jangelaren sabaiaren argazki erreprodukzio bat aurkezten da. Margolanak bere jabeen familiaren historiaren erreferentziak erakusten ditu, indiar kutsuarekin.