Bizkaiko langileen eta industriaren historia eta giza kontakizuna berreraikitzen duen 'La fábrica de mi padre' izeneko dokumentala estreinatu egin zen atzo arratsaldean, maiatzaren 13an, Euskalduna Jauregian.

Lurralde osoko hainbat eskualdetako lantegi handienetako (Bizkaiko Labe Garaiak, Artiach, Backock & Wilcox, Dalia, Euskalduna, La Naval, Nervacero edo La Encartada, besteak beste) hogei langile ingururen testigantzen bidez, dokumentalak Bizkaiko bigarren industrializazioaren garai historikoko (1950etik 1990era bitartekoa) arkitektura fisikoa, soziala eta politikoa irudikatzen du.

Bizkaiko Foru Aldundiko Enplegua, Gizarte Kohesioa eta Berdintasuna Sustatzeko Sailak Mikel Toral eta Txutxi Paredes gidoiaren eta zuzendaritzaren arduradunen lanak sustatu eta finantzatu ditu, bai eta ekitaldia antolatu ere. Bertan 400 parte-hartzaile baino gehiago izan dira, eta aretoa bete egin dute.

Joan den mendeko hirurogeiko hamarkadako bigarren industrializazio-prozesuak errotik aldatu zuen Bizkaiko paisaia. Dokumental honek Bizkaia langile eta industrial horren memoria gorde nahi du irudien bidez, irudi horietako asko desagertuta badaude ere, eta gaur egungo argazkiarekin alderatuta. Irudi horietako batzuk ezin dira ezagutu, beste batzuk monumentu gisa ikusten dira, baina denek omentzen dute oraintsuko iragan bat.

Industria-ondarea defendatzeaz eta zaintzeaz gain, instalazio horiei bizia eman zietenen arima erreskatatu nahi du lanak, baita langileen kontakizunak ere, gizarte osoarentzako eskubideen konkistaren protagonistak direnak, haien ahalegin pertsonalari eta borroka kolektiboei esker.

Enplegua, Gizarte Kohesioa eta Berdintasuna Sustatzeko foru diputatua eta ahaldun nagusiordea den Teresa Laespadak honela definitu du "La fábrica de mi padre" dokumentala proiektuaren aurkezpenean: "XX. mendearen bigarren erdiko Bizkaia industrialaren oroimen justu eta beharrezko lan bat, milaka lagunen lan gogor eta eskuzabalean oinarritu zena, gaur egun Lurralde Historiko honetan gozatzen dugun aberastasunaren zati handi bat haien izerdi eta grinei esker ekarri baitzuten".

Era berean, XXI. mendearen hasierako hausnarketan sakontzearen garrantzia azpimarratu du, "izan ginenetik, izango garenaren eta etorriko garen belaunaldien proiekzio koherente eta solidarioa lortzeko, memoriarik gabe ez baitago norabide zehatzik".