dUELA aste batzuk, lurrindegi batean erosketak egin ondoren, bezero txartela egitea nahi ote nuen galdetu zidaten. Baietz nik. Datu pertsonalak eskuz hartuko zizkidatela jakinarazi zidan mostradoreaz bestaldeko neskak, ordenagailua ez zebilela eta ondo. Lehenbiziko abizena eskatu zidanean, Q-rekin idatzi zuela konturatu nintzen eta, nik, K-rekin jartzeko eskatu. Aurpegira begira-begira gelditu zitzaidan eta isiltasunak eternitateraino luzatzen dituen bi segundoak pasatzen utzi ondoren, “¿es lo mismo, no? galdetu zidan. Leo Messi-ren abizena “s” batekin edo birekin idazten ote zuen galdetu nion orduan. Eta berak “eso es diferente” erantzun zidan “porque Messi es extranjero”.
Hortik aurrera, presarik ez nuenez, gaia ondo lotuta usteko erabakia hartu nuen. Nire abizenari euskal grafia zegokiola azaldu nion eta gaztelaniazkoa erabiliz gero, nire abizena ez balitz bezala zela eta nire herrian atzerritar sentiarazten ninduela.
“Pero aquí se escribe así y todos lo entienden” izan zen bere azken esaldia, gaizki zebilenik aitortzeko imin-tzio txikienik ere egin gabe, ez bezeroari entzuten jartzeko keinurik. Hala ere, eta paperetik begirik kentzen ez nuenez, Q-ren gainean K handi bat mordoilotu zuen tinta gehiegi atera-tzen zitzaion boligrafoarekin.
Aurreko ostiralean, lanetik nentorrela, etxeko postontzia ireki eta lurrindegiko publizitate gutun bat jaso nuen. Lehenbiziko abizena Q-rekin idatzita, nire ernegaziorako. Argi zegoen, postariak, postontziko nire K-rekin idatzitako abizena eta gutunean Q-rekin idatzitakoa berdintzat jo zituela, bestela, ez zitzaidan gutun garrantzitsu hura helduko. Eta, beharbada, lurrindegiko neskak arrazoia zuen: “es lo mismo, todos lo entienden”.
Lurrindegi hartan erositako lurrina norbaiti oparituko diot, usain gozoa bota behar dudan bakoitzean, norbait izena lapurtzen ari zaidala gogoratu ez dezadan.
