Zenbat bota diozu? Larregi dirudi!”, dio batek. “Errezetan jartzen duena, lekukoak ditut, ez pentsa!”, erantzuten dio goxua zelan egiten den ikasteko gozogintza tailerrean parte hartu duen beste kideetako batek. Izan ere, Iker Hernández sukaldari profesionalak dioen bezala, sekretuetako bat osagaien kopuruan dago, baina baita beste trikimailu batzuen praktikan. Esaterako: krema egiteko hobe da nahasketa esnea bero dagoenean gehitzea eta bizkotxoa egiteko orea eskuekin nahastea komeni da. Honako aholkuak en-tzuteko aukera izan zuten euskaraz jarduteko Bilboko Udalak eta Euskaltegien Sareak antolatuta ospatzen den Darabilbo tailer honetan parte hartu zuten euskaldunek.
“Goxuaren jatorriak Gasteizera garamatza Luis Lopez de Sosoagaren gozotegira, hain zuzen ere. Bera izan omen zen goxuaren sortzailea, Mirandako gozotegi batek kontrakoa esan arren. Luisek pastela 70eko hamarkadan sortu zuen, krema katalanari beste ukitu bat eman nahian”, irakurri zuen parte har-tzaileetako batek errezetarekin hasi baino lehen. Osagaiak maneiatzen hasi baino lehen hasten da praktika bi ordu irauten duen tailer honetan, euskararen praktika behintzat. “Guk Agurainen probatu genuen eta bertan esaten zuten hangoa zela!”, adierazten du Cristinak.
Goxua egiteko hainbat dira prestatu beharrekoak: krema, almibarra, nata eta bizkotxoa. Krema egiteko, adibidez, 160 gramo azukre, 80 gramo irin eta 4 arrautza nahastu behar dira alde batetik. Ondoren, sutan jarri behar da litro bat esne limoi-azalarekin, bero dagoenean beste nahastura bota behar saio. Amaitzeko, krema sutan jarri behar da irakin arte. Taldeka osagai ezberdinak egiten hasten dira, Ikerren aholkuak jarraituz: “Nata eginda dagoela jakiteko atzamarra sartu eta, marka gelditzen bada, prest dago”, azaltzen du.
Azken pausoa beti da norbere goxua montatzea. “Ez dago errezeta zehatz eta finko bat horretarako”, argitzen du sukaldariak. Hala ere, lehenengo nata -“hotz egon behar da, bestela behera egiten du”, esplikatzen du-, gero bizkotxoa eta, azkenik, krema jarri ohi da. “Orain soplete batekin goiko azukrea karamelizatu behar da”, dio Ikerrek.
Egindako goxoa dastatzen ari den bitartean, tailerrean parte hartzea “egunerokotasunetik irtetzeko eta sukaldaritza ikasteko” modu bat dela dio Usoak, Bilbon lau urte daramatzen euskaldun zaharrak. “Lehengo aldia da natorrena, Nervionen irakurri nuen Darabilboren inguruan. Informazio asko jaso dugu errezeta jarraitzeko. Oso ekimen ona iruditu zait”, adierazten du. Bere ondoan, Elena, Lizardi euskaletgian B2 mailan dagoen ikasleak, normalean parte hartzen duela dio. “Euskaltegitik kanpo kostatu egiten zaigu euskaraz berba egitea, guretzat honakoa praktika ezberdina da klasetik kanpo aisiari lotutakoa”, dio. Bestelakoa da Edurneren kasua, euskaldun berria izan arren euskaltegian ez dabilena. “Euskara berreskuratzeko eta sukaldaritza asko gustatzen zaidalako parte hartu dut”, aitortzen du.
Darabilbo Bilboko Udalalaren eta Bilboko Euskaltegien Sarearen proiektu bat da, aisialdian euskararen erabilera sustatzeko asmoa duena. Euskara ikasten ari direnentzat da, euskara hobetu nahi dutenetentza edo euskaraz bizi nahi duten horientzat. Martxoan zehar, hainbat gozogintza tailer ospatu ziren, baina tailerrak eta ekitaldiak, doakoak izaten direnak, askotarikoak izaten dira: bisita gidatuak Arte Ederren Museora eta Guggenheimera, euskal dantzak, antzerkia, dastaketak, kultur-ibilaldiak bilbotik zehar, autodefentsa, argazkigin-tza edota teknologia berriak.
