Jagoteko armak

Are gehiago han lagun min batzuk eta hainbat ezagun ditugunoi. Ezagutzen dut familia bat astea bizilekutik ordu eta erdira duten eskola baten inguruko etxe batean pasatzen duena. Ez eskola-ereduagatik, hurbilago dituztenetan gutxieneko segurtasun-baldintzarik hautematen ez dutelako baizik.

Andoain ez da Memphis; EHUn tiroka sartu zen gaztea ez da Hitlerren miresle, 1999an Colorado estatuko Columbine herriko eskola batean 13 pertsona hil eta beste 24 zauritu zituzten Dylan eta Eric gazteen moduan; haiek bullyingaren biktima izan ziren eta ahalik eta sarraskirik handiena eraginez hartu nahi zuten mendeku, gazte andoaindarraren eroaldia zerk sortu duen ez dakigu; haiek jendea hiltzea zuten helburu, honek erakundearekiko haserrea azaleratzea; alabaina, han bezala hemen, ia platanoak bezain aise eskura daiteke eskopeta bat.

Asterik aste inguruan egokitzen zaizkigun zorigai-tzekin -zenbat jende ari den bere buruaz beste egiten...-, gero eta bistakoagoa da gizakion zaurgarritasun eta ahultasun emozionala. Hiltzeko armen eskuragarritasuna askoz zorrotzago zaintzeaz gain, herritarron osasun mentala jagoteko armak ere eman behar lizkiguke sistemak.