Nire memoria oker ez badago, EH Bilduk Agirre Lehendakaria hauteskunde-kanpaina batean figurante gisa sartu zuen lehen aldia 2012ko Eusko Legebiltzarrerako Hauteskundeak izan ziren. Horra hor Laura Mintegi irribarretsu bat, garaiko Lehendakaritzarako hautagaia, haren sailburuak izatera deitutakoekin batera Bilboko Carlton Hoteleko balkoian, bertan egindako Agirre Lehendakariaren Eusko Jaurlaritzaren argazki historikoa birsortuz, Agirre estiloa bere baitarako aldarrikatuz. Ze Euskadik merezi zuen lehen Eusko Jaurlaritzaren mailako Gobernu berri bat, duela gutxi ETAk jarduera terrorista bertan behera utzi zuela iragarri ondorengo sortutako une historikoa kontuan hartuta. Bada, Mintegi andrearen lidergo politikoak Carltonen egindako argazkiarena iraun zuen. Eta hemen gaude, 12 urte geroago, beste hauteskundeen atarian, hamarkadetan lehiatuenak. Eta EH Bildu berriro, bere makilatxo magikoa airean astintzen, irabazteke aukera hutsa une historikoa bihurtzeko asmoz. EAJri irabaztea, jakina. Gainerako guztia batera gertatzen da rolen banaketa izan ezik. Logikoa da bere egungo lehendakarigaiak Agirre ez aipatzea -berarentzat ETAren indarkeriaren hamarkadak iraganeko ziklo politiko huts bat badira, noraino lehen Eusko Jaurlaritzaren garaia- baina haien patroi karismatikoa, Otegi for ever, bere heriotzaren 64. urteurrenean Agirre Lehendakaria gurtzeko aukeratzea, errekor barregarria da. Hitz batez, beti aprobetxategiak, zintzotasunik eta ohorerik gabekoak. Horrela tematzen badira ere, EAJren memoria historikoaz jabetzea, non ez dagoen printzipio edo figura trukagarririk nahierara, handiegia geratzen zaie, nabarmen. Izan ere, gaur berriro kontagailua 0ra jarriz aireratu nahi izan arren, EH Bilduren arnasa ez da Agirrerenaren oinordekoa. Aitzitik, guztiz bateraezina da Agirre Lehendakariaren politiko- eta bizi-ibilbidearekin. Humanista erradikala, demokrazia, elkarbizitza eta euskal nortasun nazionalaren bai defendatzailea, beti JELpean.
Gainerako guztia, konplexuak eta propaganda.
