Les Grands Ballets Canadiens konpainiaren ikuskizuna jasoko du Arriaga Antzokiak

Uwe Scholz (1958-2004) koreografo alemaniar zenaren 7. sinfoniarekin harreman sinbiotiko batean sartzen dira dantzariak Beethovenen musika inposatzailearekin. Leitmotiv bilakatzen da lana, bere trebetasun atletikoarekin eta dantza-geometriarekin. Kolore eta erritmo ezberdinen segida osatzen duten lau mugimendutan egituratuta, Beethovenen 7. Sinfonia 1813an interpretatu zen lehen aldiz, gerra napoleonikoen garai izugarrian. Richard Wagnerrek "dantzaren apoteosia" deitua, 7. sinfoniak liluratzen du bai bere klasizismo zorrotzarekin, bai bere energiarekin. Leipzigeko Operako dantza zuzendaria zen Uwe Scholz-i, lan sinfoniko handietarako koreografiak sortzea gustatzen zitzaion. Bere bizitza laburrean ehun pieza inguru koreografiatu zituen Europako konpainia garrantzitsuentzat. Bere maisulantzat hartzen da jatorriz Stuttgarteko Balletarentzat sortutako Zazpigarrenaren koreografia-moldaketa konplexua. Bere fintasuna, asmakizuna eta aparteko musikaltasuna egiaztatzen du.

Programaren beste pieza Mauro Bigonzettiren Cantata da. Keinu-hizkuntza errai eta sutsuarekin, Mauro Bigonzettiren Cantata-k Mediterraneoko edertasun malkartsua gogora ekartzen du eta Hegoaldeko koloreak hartzen ditu. Senezkoa eta ezinbestekoa, dantzak gizon eta emakumeen arteko harremanen alderdi asko aztertzen ditu, sedukzioa eta pasioa, borroka eta jeloskortasuna. Oholtza gainean dauden lau abeslarien ahotsak eta musikak hamar dantzari bikoteak murgiltzen ditu Italiako hegoaldeko jai eta langile giroan, pandero eta kastañeta doinuan. Cantatak italiar kulturari eta bere musika-tradizioari omenaldia egiten dio, hitzaren zentzurik noblean.

Pieza XVIII eta XIX. mendeetako musika italiarrean inspiratuta dago, sehaska-kantuetatik hasi eta Salentoko pizzicheraino, eta Napoliko serenatei keinu ere eginez. Ondare hori agertokian atzeman daiteke lau abeslari eta musikariren emanaldiaren bitartez, dantzariekin batera bateria soinuarekin eta botoi diatonikoaren akordeoiarekin. Italiako hegoaldeko giroan ikusleak murgiltzen dituzten napolitar abesti tradizionalak interpretatzen dituzte. Koreografiak dantzariak maisuki eramaten ditu mugimendu frenetiko, sinesgarri eta konplexutasun infinitu batera, harreman sutsuak izan daitezkeen bezala. Koktel lehergarria, Napoliko irudimenean dagoen Vesubio bezalakoa.

Konpainia

Sorkuntza eta ekoiztetxe gisa, Les Grands Ballets Canadiens dantza mota guztietan garatzen ari da, ballet klasikoaren diziplinatik abiatuta. Ivan Cavallariren zuzendaritza artistikopean, Kanadako eta nazioarteko berrogeita bost dantzarik, Les Grands Ballets Orkestrak lagunduta, balletaren klasiko handiak agertokira eramaten dituzte, baita finkatu eta sortzen ari diren artista garaikideen sorkuntza eta errepertorioa ere.

Montrealen kokatua, Les Grands Ballets Canadiens konpainiak dantzarako sarbidea ahalik eta jende gehienari emateko konpromisoa hartu zuen, dela umeentzako elkarte baten bidez, aisialdirako jardueren bitartez edota Dantza Terapia Zentro Nazionala-ri helduta (NCDT), dantzaren onuren bidez ongizate handiagoa lortzeko xedea duena. Konpainiak emozioak sorrarazi nahi ditu, irudimena suspertu, dantzarako grina transmititu eta eragin iraunkorra sortu.

Cavallariri buruz

Bolzanon, Italian, 1964an jaioa, Ivan Cavallari Milango Teatro alla Scalako Ballet Eskolan jaso zuen hasierako prestakuntza. Bere irakasleek bere talentua aintzatetsi zuten 1981ean Moskuko Bolshoi Ballet Eskolan beka bat emanez, eta 1983ra arte jarraitu zuen bere prestakuntza. 1984tik 1985era La Scala Ballet Eskolan dantzatu zuen 1986an Stuttgart Balletean sartu baino lehen. Bakarlari eta dantzari nagusi bihurtu zen Marcia Haydée eta Reid Andersonen ondoz ondoko zuzendaritzapean. John Crankoren balletetan rol nagusi guztiak dantzatu zituen eta azken honen lanak aldizka interpretatu zituen Londresko Royal Ballet Covent Garden-ekin, Milango La Scala eta Czech National Ballet-ekin, beste konpainia askoren artean. Horrez gain, Uwe Scholzen obra ugari eszenaratu zituen eta ballet koreografiak egin zituen Stuttgart Ballet, Hannover-eko Operaren Ballet, Poloniako Lodz State Opera Ballet, Mannheim Ballet, Vienako Alemaniako Opera Ballet, Staatsgallerie Stuttgart eta Liaoning Ballet Txina-rentzat.

2007tik 2012ra West Australian Ballet-eko zuzendari artistikoa izan zen, Australiako dantza konpainia zaharrenetako bat dena alegia. 2013an, Ballet de l’Opéra national du Rhin-eko zuzendari artistikoa izendatu zuten, eta 2013ko apirilean Dolly lanak eta 2014an Pinotxoren bere koreografiak eta 2016an Intxaur-hauskailua bezalako lanak interpretatu zituen.

Les Grands Balletsen ardura hartu zuen zuzendari artistiko gisa 2017-2018 denboralditik aurrera. Koreografo lez, pieza berriak sortuko ditu, hala nola, Presto- Detto, Giselle eta Romeo & Julieta, konpainiaren errepertorioa norabide klasiko batera eramanez, aldi berean modernitateari lotuta mantenduz